Fareler ve İnsanlar - John Steinbeck

Nisan, 2013'te yazılmıştır.

Geç okuduğum bir başyapıt.

Eserin popülaritesini herkes biliyordur aşağı yukarı. Ben de biliyordum elbette ama okumak için neden bu kadar bekledim onu bilmiyorum işte. Aslında etkilenecek denli bir kitap olacağını tahmin etmiyordum hiç. Ama etkilendim. Son bölümde duygusal anlar yaşadım. Bir dostluk ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi. Oldukça dokunaklı bir yaşam hikayesi.

Lennie Small ve George Milton'ı bende iz bırakan karakterler olarak hatırlayacağım her zaman. Özellikle Lennie. Ah Lennie. Ne sevimli bir insansın sen. Hayallerine ulaşamadan gittin ya bu dünyadan, en çok da ona üzüldüm. Hep yanlış anladılar seni. Sen ölmeyi hak etmedin. Seviyoruz seni Lennie.

Kitabın dilini de çok sevdim. Anlatım şahaneydi. John Steinbeck'in diğer romanlarını da okumak gerek bunun üzerine. Ama sanırım hiç biri Fareler ve İnsanlar tadı veremeyecek. Ön yargı değil de, önsezi diyelim.

Ayrıca kitapta yalnızlık üzerine söylenmiş çok güzel deyişler mevcuttu. İşte onlardan ikisi;

"Tanıdığın biriyle gezmek yalnız olmaktan çok daha iyi."

"Kimsesi yoksa delirir insan. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında biri olsun. İnan bana, insan fazla yalnız kaldı mı, hastalanır."

Ve o efsane diyalog:

"George, nasıl bir çiftliğimiz olacak anlatsana."

"Kaç kere anlattım ya Lennie."

"Olsun. Bir daha anlat lütfen..."

Çok, çok güzeldi!